Mens, ga toch fietsen!

Dat deed ik hoor. Fietsen door Amsterdam, en dan niet op zo'n toeristengeval met een rood schildje voor je stuur. Zo mal hoeft het niet. Lekker uitwaaien in het Oosterdok, even kijken bij Pols Potten (viel tegen. Al is dat maar hoe je het bekijkt. Ik heb alles al en niets meer nodig. Die conclusie trek ik steeds in dit soort winkels, de laatste jaren) en onderweg een zwanenfamilie aantreffen. Papa zwaan was erg defensief en mama zwaan zat mooi te zijn. Kindjes zwaan sliepen in een streepje zon.

Onderweg dan eindelijk de door mij zo geliefde kalfskroket van de FeBo gegeten. Heerlijk! Dat hoort bij Amsterdam. Althans, dat vind ik. En op mijn gemak fietste ik weer terug naar 'huis' waar ik mezelf even opfriste en toen de tram naar de Munt nam. Een film kijken in Tuschinski, hoe lang stond dát al op mijn bucketlist? Veel te lang dus hop, naar binnen. De film Intouchables gaf een perfecte draai aan de beleving, die ik gelukzalig nog even vasthield met een biertje op het Rembrandtplein. Ik twitterde: 'Dat moet ik vaker doen, naar een feelgoodmovie gaan. Het werkt! Zelfs het Rembrandtsplein is nu leuk ;-)

Op de terugweg ben ik nog even uitgestapt voor een flinke portie Roti op het Dapperplein. Ik was daar in de ochtend ook al maar ook hier had ik het 'ik-heb-eigenlijk-helemaal-niets-nodig' gevoel, met lege handen naar huis dus. Maar de Roti was wel om over naar huis te schrijven. *note to self: Je kunt er zelfs teveel van eten.