Toch nog regen, maar mooi weer komt morgen terug!

De dag begon na een uitslaapsessie. Kennelijk hadden we het alledrie nodig om van 23:00/00:00 tot 10:00 uur te slapen.

Het was bewolkt maar niet koud dus ontbijten op de veranda was geen probleem. Daarna zijn we met de auto richting Concarneau gegaan. Kon Kernot of zoiets, op z'n Bretons. De plaatsnaambordjes zijn hier, net als in Friesland, tweetalig. Daarom voelt Rinsma zich hier ook zo thuis natuurlijk ;-)

Onderweg kwamen we een aankondiging tegen van een 'brocante' en aangezien dat op de route lag zijn we er even naartoe gereden. Het stelde weinig voor. Een stuk of 30 kraampjes met hier en daar hele leuke waar maar geen heel bijzondere dingen. Mejuffrouw Rinsma heeft wel een gat in haar (zelfgespaarde) vakantiebudget geslagen door oorbellen van dertig euro te kopen. Op de vraag waarom deze oorbellen zo bijzonder zijn, antwoordde ze: "Ze zijn Frans!!"

Daar is geen speld tussen te krijgen....

Door naar de vestingswallen in Concarneau, alwaar we naast veel oude stenen en leuke huisjes ook allemaal leuke winkeltjes aantroffen. Ook lekker ijs. We hebben daar een paar uur doorgebracht. Rinsma heeft zichzelf getrakteerd op een echte Bretonse streepjestrui.De dame van de winkel was het schoolvoorbeeld van een statige Francaise, de kalmheid en beleefdheid zelf. Ze complimenteerde Rinsma met de keuze van de kleur blauw en mij met mijn kennis van de Franse taal. Dat valt wel mee, Madamme, un petit peu! Ze vroeg of wij onze 'grande vacance' aan het vieren waren. Jawel, in Foesnan, en ze gaf ons de juiste prononciation van ons vakantiedorp.

Het is Foeinan. Als in 'Foei' waarbij ze een meppend gebaar maakte. Stille wateren, die Francaises, oh-la-la....

FOEInàn dus, daar regende het toen we weer thuis kwamen, maar omdat het nog steeds niet koud was heeft mejuffrouw Rinsma toch nog even gezwommen in de regen en hebben we daarna voor het eerst binnen, aan de tafel in de caravan gegeten. We hopen toch wel op beter weer morgen. Handdoeken enzo drogen niet met dat klamme weer.

Mijn kampeertrauma.

We hebben al met al toch weer een heerlijke dag gehad. De dagen vliegen voorbij en als we de foto's bekijken op de laptop moeten we allebei even nadenken; Oh, wanneer was dat alweer...? Een goed teken.

A bientot!!

xxx

De Vries