De teleurstelling van gister ging diep. Veel dieper dan ik zelf had kunnen bedenken. Het laat me nog niet helemaal los maar van die kwaal heb ik wel vaker last. Ik voelde me gisteren een moment diep vernederd en niet de moeite waard. En zulke momenten blijven bij mij veel te lang nawerken. Vandaag had ik dan ook echt een off-day. Ondanks het zonnetje had ik gewoon geen enkele zin om me weer in een of andere mensenmassa te begeven en zelfs een wandeling naar het parkje hier schuin tegenover kon me niet bekoren. Het enige dat ik buitenshuis gedaan heb is een vuilniszak bij alle andere vuilnis zetten, de containers zitten zo vol dat er niets meer bij past dus de rotzooi ligt letterlijk op straat. Te smerig voor woorden.
Ik ben al wat aan het opruimen en schoonmaken. Straks weer een fantastisch culinair verantwoorde maaltijd in de magnetron, een glas wijn en wat tv. En een warm bad. Zal het er dan eindelijk van komen? Ik ga in elk geval vroeg naar bed zodat ik morgenochtend toch nog even een stukje van de Lapjesmarkt kan meepikken. Morgenavond komt meneer Rinsma me halen en ik moet zeggen dat ik er erg naar uitzie om weer naar huis te gaan. Home sweet home! Daarmee besluit ik dit hoofdstuk van het blog. Zodra we weer plannen buitenshuis hebben zal dat hier in blogvorm verschijnen. Tot dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten